Als je getriggerd wordt, vecht je niet met de ander — maar met de pijn uit je verleden
Als je getriggerd wordt, vecht je niet met de ander — maar met de pijn uit je verleden
Soms lijkt het alsof iemand nu iets bij je doet.
Een blik, een opmerking, een toon. En ineens voel je het: spanning in je lijf, boosheid, verdriet, verontwaardiging. Je reageert heftiger dan de situatie op dat moment eigenlijk vraagt.
Dat moment, dat is wat we een trigger noemen.
En de waarheid is: je vecht op dat moment niet met de ander, maar met een oud stuk in jezelf. Met pijn die al veel langer in jou leeft.
Triggers als poorten naar oude pijn
Triggers laten ons voelen waar er nog iets geraakt mag worden. Ze wijzen feilloos naar plekken in ons waar nog onverwerkte emoties liggen: angst om afgewezen te worden, het verlangen om gezien te worden, of de schaamte van vroeger die nog steeds even scherp aanvoelt.
Wat we vaak doen, is die pijn op de ander projecteren.
We zeggen: “Door jou voel ik me zo!”
Maar in werkelijkheid raakt de ander iets aan dat al in ons aanwezig was.
De kracht van bewustwording
Wanneer je gaat herkennen dat je getriggerd wordt, ontstaat er ruimte.
Je hoeft niet meer direct te reageren vanuit verdediging, boosheid of verdriet,
je kunt even stilstaan en voelen:
👉 Wat in mij wordt hier geraakt?
👉 Waar ken ik dit gevoel van?
👉 Wat heeft dit deel in mij eigenlijk nodig?
Het is in die bewustwording dat heling begint.
Niet door de situatie buiten jezelf te veranderen, maar door met zachtheid naar binnen te kijken.
De ander als spiegel
De mensen die jou het meest raken, zijn vaak je grootste spiegels.
Niet omdat ze beter weten, maar omdat ze, zonder het te beseffen, oude lagen in jou aanraken.
Daarin zit een kans: niet om jezelf te veroordelen, maar om jezelf beter te leren kennen.
Elke trigger kan een uitnodiging zijn om dichter bij jezelf te komen.
Om te luisteren naar dat kind, dat deel, dat ooit iets tekort kwam, en nu via jouw volwassen zelf eindelijk gehoord wil worden.
Van vechten naar verbinden
Wanneer je leert voelen wat er onder je reactie zit, hoef je niet meer te vechten.
Je kunt aanwezig blijven bij jezelf én bij de ander.
Je reageert niet meer vanuit het verleden, maar vanuit het hier en nu.
Dat is de beweging van overleven naar leven.
Van afweer naar aanwezigheid.
Van pijn naar verbinding.
Reflectie:
De volgende keer dat je geraakt wordt, probeer dit eens:
🧡Adem even diep in.
🧡Stel jezelf de vraag: Wat in mij wordt geraakt?
🧡En luister. Niet met oordeel, maar met zachtheid.
Want heling begint niet bij het vermijden van triggers, maar bij het omarmen van wat ze je willen laten zien.
Pauline Trum
Kennisdeler | Opleider
Trauma Rouw en Verlies therapeut
